We kwamen er in Guatemala-Stad terecht.
Daar zagen we een schoenenpoetser, een straatventer, marktkramers,
een liquado-bar, een mensenrechtenbureau en een textielfabriek met
een heel strenge fabrieksbaas. In plaats van 50 quetzal per dag te verdienen voor hun harde werk,
kregen de arbeiders maar 10 quetzal en werden ze die dag zelf nog ontslagen.
Gelukkig was er het mensenrechtenbureau waar ze met hun klachten terecht konden.
Ook de marktkramers en de uitbaters van de liquado-bar moesten hele dure vergunningen betalen.
Meestal waren die vergunningen er niet...
Een achttal uur rijden, ergens in de bergen, bezochten we het dorp Casaca.
De indianen die er wonen worden in de stad gediscrimineerd.
Maar ook in hun eigen dorp zijn er problemen.
Ze komen met moeite rond en moeten daarom als seizoenarbeider op een Finca (koffieplantage) gaan werken.
Ook daar worden ze niet rechtvaardig behandeld.
Slechts 2 bedden voor 12 personen, zwaar werk, in plaats van 40 quetzal per dag kregen mannen 5 quetzal en vrouwen maar 3 quetzal, bedreiging van honden van de bewakers...
Voor we het dorpsfeest konden beginnen, werd er op het dorpsplein samen met de mensen van de stad een bespreking gehouden.
Alle problemen werden op papier gezet en de petitie werd ondertekend.
1 grote tip voor fabrieksbazen en grootgrondbezitters: WERK MET EEN CONTRACT!!!!
Daarna werd er gegeten, gedanst en musiek gemaakt.
Er was een warm welkomswoordje, twee beroemde marimbaspelers traden op, de bakkers hadden heerlijke tortilla's gebakken en enkele dorpelingen zorgden voor een heerlijk fris sausje.
Het was een geslaagde dag.
